همه چیز درباره تست آلرژی

تست آلرژی آزمایشی است که توسط یک متخصص آلرژی آموزش دیده انجام می شود تا مشخص شود آیا بدن شما نسبت به یک ماده شناخته شده واکنش آلرژیک دارد یا خیر.

به گزارش هلث آنلاین، این معاینه می تواند به صورت آزمایش خون یا پوستی باشد. سیستم ایمنی بدن دفاع طبیعی بدن است. آلرژی زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به چیزی در محیط بیش از حد واکنش نشان دهد.

به عنوان مثال، گرده گل که معمولاً بی ضرر است، می تواند باعث واکنش بیش از حد سیستم ایمنی شود. این واکنش بیش از حد می تواند منجر به آبریزش بینی، عطسه، سینوس های مسدود شده، چشم های خارش دار ودارای آبریزش و سرفه یا خس خس سینه شود.

انواع آلرژن ها

آلرژن ها موادی هستند که می توانند باعث واکنش آلرژیک شوند. سه نوع اصلی آلرژن وجود دارد:

 

آلرژن‌های استنشاقی

زمانی که این آلرژن ها با ریه‌ها یا غشای سوراخ‌های بینی یا گلو تماس پیدا می‌کنند، بر بدن تأثیر می‌گذارند. گرده گل رایج ترین آلرژن استنشاقی است.

 

آلرژن های بلعیده شده

آلرژن های بلعیده شده نیز در برخی غذاها مانند بادام زمینی، سویا و غذاهای دریایی وجود دارند.

 

آلرژن های تماسی

آلرژن های تماسی باید با پوست در تماس باشند تا واکنش ایجاد کنند. نمونه ای از واکنش یک آلرژن تماسی، بثورات و خارش ناشی از پیچک سمی است.

تست های آلرژی شامل قرار گرفتن شما در معرض مقدار بسیار کمی از یک آلرژن خاص و ثبت واکنش است.

 

چرا تست آلرژی انجام می شود؟

آلرژی سالانه افراد زیادی را تحت تاثیر قرار می دهد. آلرژن های استنشاقی تا حد زیادی شایع ترین نوع آلرژی هستند. سازمان جهانی آلرژی تخمین می زند که آسم عامل مرگ سالانه ۲۵۰۰۰۰ نفر است.

از این مرگ‌ها می‌توان با مراقبت‌های مناسب در برابر آلرژی جلوگیری کرد، زیرا آسم یک فرآیند بیماری آلرژیک در نظر گرفته می‌شود.

تست آلرژی می تواند مشخص کند که به کدام گرده ها، کپک ها یا سایر مواد حساسیت دارید. ممکن است برای درمان آلرژی خود به دارو نیاز داشته باشید. از طرف دیگر، می توانید سعی کنید از محرک های آلرژی خود دوری کنید.

 

نحوه آماده شدن برای تست آلرژی

قبل از تست آلرژی، پزشک از شما در مورد سبک زندگی، سابقه خانوادگی و موارد دیگر سوال می کند. آنها به احتمال زیاد به شما خواهند گفت که مصرف داروهای زیر را قبل از آزمایش آلرژی متوقف کنید زیرا این داروها می توانند بر نتایج آزمایش تأثیر بگذارند، این داروها شامل موارد زیر است:

• آنتی هیستامین های تجویزی و بدون نسخه
• برخی از داروهای درمان سوزش سر دل، مانند فاموتیدین (پپسید)
• بنزودیازپین ها مانند دیازپام (والیوم) یا لورازپام (آتیوان)
• داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، مانند آمی تریپتیلین (الاویل)
• کورتیکواستروئیدهای سیستمیک (اگر تحت آزمایش پچ هستید)

نحوه انجام تست آلرژی

آزمایش آلرژی ممکن است شامل آزمایش پوست یا آزمایش خون باشد.

 

تست های پوستی

تست های پوستی برای شناسایی آلرژن های بالقوه متعدد شامل آلرژن های موجود در هوا، مواد غذایی و تماسی استفاده می شوند. سه نوع تست پوستی عبارتند از:

خراش، داخل پوست و تست پچ. پزشک معمولا ابتدا یک آزمایش خراش را امتحان می کند.

در طی این آزمایش، یک ماده حساسیت زا در مایع قرار می گیرد، سپس آن مایع با ابزار مخصوصی روی قسمتی از پوست قرار می گیرد و به آرامی ماده حساسیت زا را در سطح پوست وارد می کند. شما از نزدیک تحت نظر خواهید بود تا واکنش پوست شما به ماده خارجی بررسی شود. اگر قرمزی، تورم، برآمدگی یا خارش پوست در محل آزمایش وجود داشته باشد، یعنی به آن آلرژن خاص حساسیت دارید.

اگر آزمایش خراش بی نتیجه باشد، ممکن است پزشک آزمایش داخل پوستی را تجویز کند. این آزمایش نیاز به تزریق مقدار کمی از آلرژن به لایه درم پوست دارد. مجدداً، پزشک واکنش شما را زیر نظر خواهد گرفت. شکل دیگری از تست پوست، تست پچ است. این تست شامل استفاده از چسب های مملو از آلرژن های مشکوک و قرار دادن این چسب ها روی پوست است. تست پچ برای ارزیابی موارد درماتیت تماسی آلرژیک انجام می شود. پس از خروج از مطب ، لکه ها روی بدن باقی می مانند. سپس پچ ها ۴۸ ساعت پس از استفاده و دوباره در ۷۲ تا ۹۶ ساعت پس از اعمال بررسی می شوند.

 

آزمایش خون

اگر احتمال واکنش آلرژیک شدید به آزمایش پوست وجود داشته باشد یا نتوانید آزمایش پوستی انجام دهید، ممکن است پزشک آزمایش خون تجویز کند.

برای این آزمایش، نمونه خون از نظر وجود آنتی بادی هایی که با آلرژن های خاص مبارزه می کنند، در آزمایشگاه آزمایش می شود.

این آزمایش که ImmunoCAP نام دارد در تشخیص آنتی بادی های IgE به آلرژن های اصلی بسیار موفق است.

اگر آلرژی داشته باشم چه اتفاقی می افتد؟

بعد از اینکه متوجه آلرژی شدید، اگر به یک غذا حساسیت دارید، حذف آن غذا از رژیم غذایی شما می تواند کمک کننده باشد.

سایر آلرژی ها نیاز به درمان دارند. در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهایی مانند آنتی هیستامین ها یا کورتیکواستروئیدها را تجویز کند. یکی دیگر از گزینه های درمانی ایمونوتراپی است که به عنوان واکسن های آلرژی نیز شناخته می شود.

در طول ایمونوتراپی، واکسن هایی حاوی مقادیر کمی از آلرژن به شما داده می شود تا بدن بتواند به آرامی ایمنی ایجاد کند. برای افرادی که دارای آلرژی های خطرناک هستند، احتمال دارد پزشک اپی نفرین اورژانسی را تجویز کند.

همچنین تعدادی درمان خانگی وجود دارد که ممکن است به پیشگیری یا کاهش علائم آلرژی کمک کند. این راهکارها شامل فیلترهای هوا و شستشوی بینی یا سینوس با نمک است.

خطرات آزمایش آلرژی

تست های آلرژی ممکن است منجر به خارش خفیف، قرمزی و تورم پوست شود. گاهی اوقات برجستگی های کوچکی به نام چرخک روی پوست ظاهر می شود. این علائم اغلب در عرض چند ساعت از بین می روند اما ممکن است تا چند روز نیز ادامه داشته باشند.

کرم های استروئیدی موضعی خفیف می توانند این علائم را کاهش دهند. در موارد نادر، تست های آلرژی می توانند یک واکنش آلرژیک فوری و شدید ایجاد کنند که نیاز به مراقبت پزشکی دارد.

به همین دلیل است که آزمایش‌های آلرژی باید در مطب پزشکی که دارای داروها و تجهیزات کافی، از جمله اپی نفرین برای درمان آنافیلاکسی(یک واکنش آلرژیک حاد و تهدید کننده زندگی) است، انجام شود.

اگر بلافاصله پس از خروج از مطب دچار واکنش شدید شدید با پزشک خود تماس بگیرید.

اگر علائم آنافیلاکسی مانند موارد زیر را دارید فوراً با اورژانس تماس بگیرید:

• تورم گلو
• مشکل در تنفس
• ضربان قلب سریع
• فشار خون پایین

آنافیلاکسی شدید یک اورژانس پزشکی است.

بعد از تست آلرژی هنگامی که پزشک تشخیص داد کدام آلرژن‌ها باعث ایجاد علائم شما می‌شوند، می‌توانید با همکاری یکدیگر برنامه‌ای برای اجتناب و مدیریت آلرژی خود تدوین کنید. پزشک همچنین می تواند داروهایی را تجویز کند که می توانند علائم را کاهش دهند.